Alfred Nobel, 19. yüzyılın sonlarında dünya çapında büyük bir etkiye sahip olan bir mucit ve sanayiciydi. Nobel, 21 Ekim 1833 tarihinde doğdu ve hayatının büyük bir bölümünü bilimsel keşiflere ve patlayıcıların geliştirilmesine adadı. Genç yaşlardan itibaren patlayıcılar ve barutla ilgilenen Nobel, 1864 yılında dinamiti buldu. Bu, madencilik ve inşaat gibi alanlarda büyük bir atılım yaptı ve dünya genelinde altyapı projelerinin hızlanmasına yardımcı oldu. Ancak dinamitin askeri amaçlarla kullanılması, Nobel’in vicdanını rahatsız etti.
Nobel, aynı zamanda bir barış taraftarıydı ve savaşın yıkıcı etkilerinden derin şekilde etkileniyordu. Kardeşi Ludvig’in ölümü, Nobel’e insanlığın daha hızlı öldürme yöntemleri geliştiren bir “ölüm tüccarı” olduğu algısını kazandırdı. Bir Fransız gazetesi, Nobel’in ölümünü yanlışlıkla ilan etti ve “Le marchand de la mort est mort” (ölüm tüccarı öldü) başlığını kullandı. Bu olay, Nobel’in düşünce tarzını değiştirmesine yol açtı.
Nobel, servetinin büyük bir kısmını bilim, edebiyat ve barış alanlarında başarıları ödüllendirmek amacıyla kullanmaya karar verdi. 1896’da ölmeden bir yıl önce, vasiyetnamesini oluşturarak Nobel Ödülleri’ni kurdu. Bu ödüller, Tıp, Fizik, Kimya, Edebiyat ve Barış alanlarında verilmeye başlandı ve bilimsel başarıları ve barışı teşvik etmek için büyük bir etki yarattı.
Nobel Ödülleri, dünya çapında bilim insanlarına, yazarlara ve barış aktivistlerine yıllık olarak verilen prestijli ödüller haline geldi. Alfred Nobel’in mirası, ölümünden sonra nasıl olumlu bir etkiye dönüştüğünün bir örneğini sunuyor ve Nobel Ödülleri, bilimsel ilerlemeyi teşvik etmek ve barışı teşvik etmek amacıyla hala devam etmektedir. Bu ödüller, Nobel’in bilimsel tutkusunun ve barışsever yanının bir yansımasıdır.